سکانس ترک خانه برایم دردآور بود

پروانه معصومی درباره سریال "مینو" و حال و هوای آن به گفتگو نشست.

به گزارش آی فیلم به نقل از تسنیم، پروانه معصومی از جمله بازیگرانی است که کارنامه پر باری از حضور در سریال ها و فیلم های شاخص را در کارنامه هنری خود دارد. کوچک جنگلی، امام علی(ع)، همشاگردی‌ ها، مسافر ری، پلیس جوان، یوسف پیامبر،
دریایی ‌ها و ملکوت از جمله سریال هایی است که معصومی در آنها به ایفای نقش پرداخته. این بازیگر پیشکسوت در سریال «مینو» و در قالب شخصیت فخری حضور دارد. فخری زن میانسالی است که به همراه همسرش از شیراز به خرمشهر آمده و در این شهر ساکن شده اند.
معصومی علت اصلی بازی اش در سریال مینو را پرداخت این مجموعه نمایشی به روزهای ابتدایی آغاز جنگ و محاصره خرمشهر مرتبط می داند. 
وی تاکید می کند که بازی در سکانسی که فخری خانه اش را ترک می کند به این امید که به زودی باز خواهد گشت برایش دردآور و متاثر کننده بوده است. این بازیگر پیشکسوت حضور شاخص و تاثیرگذار زنان در قصه را یکی دیگر از ویژگی ها و نقاط تمایز سریال مینو ذکر می کند و گلایه می کند که در آثار نمایشی دفاع مقدس آنچنان که باید و شاید به نقش زنان توجه نشده است. معصومی همچنین از نوشته نشدن نقش های خوب برای بازیگران زن میانسال در فیلم ها و سریال های ایرانی شکایت دارد. 
در سریال مینو به کارگردانی امیرمهدی پوروزیری علاوه بر پروانه معصومی، عباس غزالی، سیاوش طهمورث، محمود پاک‌نیت ، مهدیه نساج، ملیکا عبداللهی، سلمان فرخنده، شیوا ابراهیمی و فرزین محدث به ایفای نقش پرداخته اند. این سریال این شب ها بر روی آنتن شبکه آی فیلم است، به همین بهانه گفت وگویی داشته ایم با پروانه معصومی، بازیگر نقش فخری در این مجموعه دفاع مقدسی. 
 

شما اصولا بازیگر گزیده کاری هستید. سریال مینو چه ویژگی ها و جذابیت هایی برای خودتان به عنوان بازیگر داشت که پذیرفتید در آن ایفای نقش کنید؟
جذابیت سریال مینو برای خودم در ابتدا به پرداخت به روزهای ابتدایی جنگ بازمی ‌گشت. اگر از مردم خرمشهر و شهرهای مرزی خوزستان سوال کنید می‌ بینید که یک ماه قبل از شروع رسمی جنگ با آن درگیر بوده اند. جاسوس های عراقی پیش از جنگ در این شهرها جولان می ‌داده ‌اند، دقیقاً شبیه همین چیزی که در سریال مینو می ‌بینیم. زمانی که دیدم یک کارگردان جوان دست روی این موضوع گذاشته و با بضاعت خیلی اندک قرار است سریالی درباره مقاومت مردم خرمشهر بسازد واقعاً برایم جالب بود. آقای پوروزیری تمام فاکتورهای یک کارگردان خلاق را داشت. با ساخت دکورهایی در منطقه خاوران در شرق تهران خرمشهر را بازسازی کرده بودند. قصه سریال را هم خیلی دوست داشتم.

این شب ها سریال مینو را از شبکه آی فیلم دنبال می کنید؟
معمولاً می بینم. وقتی سریال را دوباره تماشا می کنم می بینم که چقدر کارگردان‌ سریال انسان واقع گرایی است. شناخت چندانی هم از ایشان ندارم اما می بینم که برهه ای حساس از تاریخ کشور را به شکلی هنرمندانه و واقع گرایانه نشان می دهد.

شما در سریال مینو نقش یک مادر را بازی می کنید. چه تفاوت ها و نقاط تمایزی است میان این مادر با مادرهایی که پیش از این نقش شان را در فیلم ها و سریال های دیگر بازی کرده اید؟
هر مادری ویژگی ‌های خاص خودش را دارد. مادرها با هم متفاوت هستند و مادری که پسرش قاچاقچی است تفاوت دارد با کسی که فرزندش دانشمند است. همه اینها مادر هستند اما با احساسات متفاوت. فخری هم مادری است که پسرش مشکلاتی دارد و دخترش هم بچه دار نمی شود. از سوی دیگر، از طرف برادرش هم آزار و اذیت هایی می بیند. از همه مهم تر این که، جنگی به شکل غیرمنتظره اتفاق افتاده و این مادر مجبور است خانه و زندگی اش را رها کند و برود. فخری در واکنش به شوهرش که می‌گوید اسباب و اثاثیه را جمع کن که برویم، پاسخ می دهد که دست به چیزی نمی زنم، چون قرار است که برگردیم. این همان حسی است که همه خرمشهری ها داشتند. خانه شان را گذاشتند و آمدند به این امید که به زودی باز خواهند گشت. یک اثر نمایشی هر چقدر به واقعیت نزدیک باشد مخاطب بیشتری را می تواند جذب کند. مردم به خوبی احساس می‌ کنند قصه ای که سریال مینو روایت می کند چقدر واقعی و درست است. فکر می‌ کنم دلیل اصلی استقبال مردم از سریال هم به همین موضوع باز می‌ گردد.

چرا برای بازیگران زن میانسال نقش های جذاب و فراز و فروددار نوشته نمی شود و معمولا نقش هایی خنثی و یکنواخت دارند؟
متاسفانه گاهی جذابیت یک زن را در ظاهر و رنگ چشم خلاصه می‌ کنند و می‌ بینند. در دنیا هنوز فیلم ‌ها و سریال‌های خیلی خوبی ساخته می ‌شود که زنان میانسال و حتی پیر در آنها قهرمان قصه هستند و نقش اصلی را بازی می ‌کنند. متأسفانه در ایران چنین تفکر و طرز نگاهی وجود ندارد.
رضا به عنوان پسر فخری و جلال لهجه جنوبی نسبتا غلیظ دارد اما پدر و مادرش اصلا لهجه ندارند. چرا؟
به این دلیل است که این زن و شوهر اصالتا شیرازی هستند. در جایی از سریال و در زمان حمله دشمن هم می ‌بینیم که همسر فخری به او می گوید بیا به شیراز برگردیم. این زوج از شیراز به خرمشهر آمده اند و پسرشان رضا در این شهر به دنیا آمده است و به همین دلیل هم لهجه جنوبی دارد.
یکی از نقاط شاخص سریال مینو حضور پررنگ و تاثیرگذار زنان در قصه است، این موضوع چقدر برایتان اهمیت داشت؟
خیلی زیاد. برایم خیلی اهمیت داشت که کارگردان سریال به نقش زنان در دفاع مقدس هم پرداخته است. نگاهی به خاطرات زنان خرمشهری مثل کتاب «دا» نشان می ‌دهد که زنان چقدر در مقاومت این شهر تاثیرگذار بوده اند و نقش‌آفرینی کرده ‌اند. شاید خیلی از مردم از این نقش آفرینی ها بی اطلاع باشند و وظیفه نویسندگان و کارگردانان است که به این مسائل بپردازند. متاسفانه خیلی کم در فیلم و سریال هایی که تاکنون ساخته شده به نقش زنان آن گونه که باید و شاید پرداخته شده است. به نظرم مینو یکی از بهترین سریال هایی است که تاکنون در حوزه دفاع مقدس و مقاومت خرمشهر ساخته شده است.
نقش شما در قالب کاراکتر فخری خیلی زود در سریال تمام می ‌شود. خودتان دوست نداشتید فخری حضور بیشتری در قصه داشت؟
 نه، قرار بود فخری به همراه همسرش در میانه های سریال شهید شوند. خودم هیچ گاه به طول نقش فکر نمی ‌کنم و حضور و تأثیرگذاری آن برایم اهمیت دارد.
 کدام سکانس سریال مینو که در آن بازی داشتید برای خودتان جذاب و تأثیرگذار بود؟
 نقش فخری خیلی اوج و فرود نداشت. شاید سکانسی که واقعا برایم تاثیرگذار و دردآور بود آنجایی بود که فخری می ‌گفت ما به زودی به خانه مان باز خواهیم گشت. آن لحظه واقعا به یاد هموطنان خرمشهری می افتادم که فکر می کردند قرار است خیلی زود به شهرشان بازگردند اما این بازگشت به خانه سال ها طول کشید.

در زمان پخش اولیه مینو و حالا که شبکه آی فیلم این سریال را بازپخش می‌کند با چه واکنش هایی از سوی مخاطبان مواجه بودید و هستید؟
می‌دانید که من در تهران زندگی نمی ‌کنم و در یک روستا در شمال کشور هستم. خیلی با مردم در تماس نیستم که نظرات شان را بدانم.
این اواخر کم کار شده اید؟
اتفاقاً دیروز به یکی از دوستانم می گفتم که نمی ‌دانم چرا از موقعی که کرونا آمده اینقدر پیشنهاد کار می‌شود؟! در حالی که سابقا این گونه نبود. همه پیشنهادات را رد کردم و گفتم که تا زمانی که کرونا وجود دارد از خانه بیرون نمی آیم. انشاالله هر وقت کرونا تمام شد دوباره به بازیگری فکر خواهم کرد.
این روزها مشغول چه کاری هستید؟
فعلا که خانه نشین هستم و مطالعه می‌کنم. گاهی هم تلویزیون نگاه می‌کنم. الان هم پشت پنجره نشسته ام و منتظر بارش باران هستم. سه روز است که چشم انتظار آمدن باران هستم. من در این روستای کوچک واقعاً به معنی واقعی کلمه زندگی می کنم. البته ۷ ماه است خواهرانم را ندیده‌ ام و واقعاً دلتنگ شان هستم. این دوری خیلی خیلی برایم سخت است. امیدوارم این کرونا هرچه زودتر تمام شود.
مخاطب شبکه آی ‌فیلم هستید؟
بله، چون فرصت نمی کنم سریال ها را در پخش اولیه ببینم معمولاً بازپخش ها را از شبکه آی فیلم تماشا می کنم.

منبع: تسنیم

ص گ/ط ه